نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟

فرمول محاسبه نسبت شارپ

نسبت شارپ (Sharpe Ratio) چیست؟

در سال ۱۹۶۶، ویلیام شارپ مفهومی انقلابی را در زمینه سرمایه‌گذاری معرفی کرد که آن را با عنوان «نسبت شارپ» می‌شناسیم. این مفهوم به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا به‌ شکلی مؤثر، بازده (سود) سرمایه‌گذاری خود را در مقایسه با میزان ریسک آن تعیین کنند. در واقع سرمایه‌گذار با کمک این مفهوم، علاوه بر ارزیابی میزان کارآمدی سرمایه‌گذاری‌اش، می‌تواند میزان ریسک آن را هم مشخص کند. به‌دلیل اهمیت این نسبت در دنیای امور مالی، در این مطلب به‌کمک مقاله‌ای که در وب‌سایت هج‌ترید منتشر شده است، به‌طور کامل درباره نسبت شارپ، ارتباط آن با ارزهای دیجیتال و همچنین مزایا و محدودیت‌های این مفهوم صحبت خواهیم کرد.

از زمانی که این نسبت وارد دنیای سرمایه‌گذاری شد، تا به امروز جزو نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ محبوب‌ترین معیارهای ریسک/ بازده در بین سرمایه‌گذاران بوده است. بخش عمده‌ای از این محبوبیت، به‌دلیل سادگی این معیار است. البته پس از آنکه جایزه نوبل اقتصاد به ویلیام شارپ تعلق گرفت، اعتبار این مفهوم در بین سرمایه‌گذاران بیشتر هم شد. این جایزه، پاداش کارهایی بود که شارپ روی مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای (CAPM) انجام داد.

حالا بیایید ببینیم چرا سرمایه‌گذاران باید به این نسبت توجه ویژه‌ای داشته باشند.

نسبت شارپ و روش محاسبه‌ی آن

با محاسبه نسبت شارپ (Sharpe Ratio)، می‌توان مقدار سود سرمایه‌گذاری را به‌ازای هر واحد ریسک تعیین کرد. همه افرادی که در بازار سرمایه حضور دارند، از معامله‌گران روزانه گرفته تا سرمایه‌گذاران بلندمدت که دارایی را می‌خرند و مدت‌ها نگه می‌دارند، می‌توانند از این روش محاسباتی مفید برای ارزیابی عملکردشان بهره بگیرند.

البته منظور از ارزیابی عملکرد، محاسبه مقدار کل سود سرمایه‌گذاری نیست، بلکه تعیین نسبت مقدار سود به ریسک آن است.

در واقع نسبت شارپ، متوسط مقدار «سود تعدیل‌شده» به‌ازای هر واحد نوسان بازار یا مجموع ریسک موجود است. سود تعدیل‌شده، اختلاف بین سود کل با نرخ بهره بدون ریسک است و نرخ بهره بدون ریسک نیز به درصد سودی گفته می‌شود که به‌صورت قطعی در اختیار سرمایه‌گذار قرار می‌گیرد. برای مثال، نرخ سود بانکی و نرخ سود اوراق قرضه دولتی تقریبا بدون ریسک و تضمین‌شده است. اگر فرض کنیم نرخ سود بانکی یا ارواق قرضه ۲۰ درصد در سال است و از طرفی یک سرمایه‌گذار بتواند با سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار، ۷۰ درصد سود در سال به دست آورَد، در این صورت نرخ سود تعدیل‌شده معادل با اختلاف این دو عدد، یعنی ۵۰ درصد، خواهد بود.

افرادی که با فعالیت‌های پرریسک در ارتباط هستند، باید به این امر توجه بیشتری داشته باشند. به‌طور کلی هر چه نسبت شارپ بزرگتر باشد، «سود تعدیل‌شده از نظر ریسک» برای سرمایه‌گذار جذاب‌تر خواهد بود.

به‌عنوان یک نمونه خوب از سرمایه‌گذاری‌های بدون ریسک، می‌توان به اوراق قرضه دولتی ایالات متحده اشاره کرد. صد البته درباره دو عامل زیر اختلاف‌نظرهایی هم وجود دارد:

۱. آیا نرخ بازده کوتاه‌مدت‌ترین اوراق بهادار دولتی هم باید در محاسبه اعمال شود.

۲. آیا ابزار سرمایه‌گذاری بدون ریسک باید کاملا با بازه زمانی که در آن سرمایه‌گذار انتظار حفظ سرمایه‌اش را دارد، مطابقت داشته باشد یا نه.

در حقیقت، محدودیت اصلی نسبت شارپ این است که درباره سرمایه‌گذاری‌هایی که توزیع سود در آن‌ها نرمال نیست، کار نمی‌کند. در ادامه، محدودیت‌های بیشتر این نسبت را هم مرور خواهیم کرد.

فرمول نسبت شارپ

برای محاسبه نسبت شارپ از فرمول استاندارد زیر استفاده می‌کنیم:

Sharpe Ratio = (Rp – Rf) / σp

که معادل فارسی آن می‌شود:

فرمول محاسبه نسبت شارپ

برای محاسبه نسبت شارپ، باید نرخ بهره بدون ریسک (Rf) را از سود سبد سهام (Rp) کم کنید و حاصل را بر انحراف معیار (واریانس یا تغییرات) مازاد سبد سهام (σp) تقسیم کنید. توجه داشته باشید که نرخ بهره بدون ریسک، اغلب به سرمایه‌گذاری‌های ایمن و بدون ریسک مانند اوراق قرضه دولتی و نرخ سود بانکی اشاره دارد.

در اینجا یک سؤال مهم پیش می‌آید. چه زمانی می‌توانیم بگوییم نسبت شارپ محاسبه‌شده خوب است؟ به‌بیان واضح‌تر، چه چیزی می‌تواند نشان‌گر سود بالای یک داراییِ نسبتا کم‌ریسک باشد؟

• هر نسبت شارپ که از ۱.۰ بیشتر باشد، برای سرمایه‌گذاران در محدوده قابل‌قبول تا خوب قرار دارد.
• نسبت‌هایی که از ۲.۰ بیشتر باشند، بسیار خوب هستند.
• نسبت ۳.۰ یا بالاتر عالی است.
• نسبتی که از ۱.۰ کمتر باشد، پایین‌تر از حد استاندارد است.

متنوع‌سازی سبد سهام

بنابر نظریه سبد سهام مدرن، اگر دارایی‌های پرتفوی را به شکلی متنوع انتخاب کنید که همبستگی کمی بین این دارایی‌ها وجود داشته باشد، ریسک سبد سهام‌تان کاهش می‌یابد. بنابراین همه تخم‌مرغ‌ها را در یک سبد نگذارید!

در متنوع‌سازی سبد سهام، به‌جای اینکه کل سرمایه‌تان را به یک شرکت، صنعت یا دارایی خاص اختصاص دهید، آن را بین ابزارهای مالی و صنایع مختلف توزیع می‌کنید و به این ترتیب ریسک سبدتان را کاهش می‌دهید. بنابراین، متنوع‌سازی می‌تواند به‌شکل بالقوه‌ای نسبت شارپ را افزایش دهد. فقط کافی است نسبت شارپ سبد متنوع خودتان را با سبد مشابهی که تنوع کمی دارد، مقایسه کنید.

برای محاسبه نسبت شارپ، سرمایه‌گذاران باید این طور فرض کنند که ریسک معادل همان نوسان است. البته این موضوع مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند؛ اما فقط یک ایراد دارد و آن این است که همه معاملات و سرمایه‌گذاری‌ها لزوما با نوسان مواجه نیستند.

کاربردهای نسبت شارپ

با نسبت شارپ می‌توانید عملکرد قبلی سبد سهامتان را هم ارزیابی کنید. برای این‌کار باید در فرمول آن، آمار و ارقام مربوط به سرمایه‌گذاری‌های قبل را وارد کنید. به همین ترتیب، می‌توانید عملکرد آینده سبد سهامتان را هم پیش‌بینی کنید؛ با این تفاوت که این بار اعداد واقعی را نمی‌دانید و باید سود مورد‌انتظار و نیز نرخ بهره بدون ریسک موردانتظار را وارد کنید. در این حالت نسبت شارپی که محاسبه می‌کنید، عددی احتمالی خواهد بود.

نسبت شارپ به شما کمک می‌کند منشأ سودهای مازاد سبد سهامتان را پیدا کنید و بفهمید که آیا این سودهای اضافی به‌دلیل تصمیمات هوشمندانه شما در سرمایه‌گذاری به دست آمده است یا نتیجه ریسک بالایی است که پذیرفته‌اید. به هر حال، فقط زمانی می‌توانید بگویید سرمایه‌گذاری شما اطمینان‌بخش بوده است که این بازده‌های مازاد صرفا به‌دلیل هوشمندی شما و نه به‌خاطر ریسک زیاد به دست آمده باشند. ساده‌تر بگوییم، هرچه نسبت شارپ یک سبد بالاتر باشد، عملکرد بهتری در تعدیل ریسک خواهد داشت. اگر نسبت شارپ منفی شود، دو حالت وجود دارد: یا نرخ بهره بدون ریسک بیشتر از بازده سبد سهام بوده است یا کلا بازده سبد منفی بوده است. هر کدام از این دو حالت که باشد فرقی نمی‌کند، از نسبت شارپ منفی نمی‌توان معنای خاصی دریافت.

نسبت‌های سورتینو و ترینور

نسبت شارپ به دو شاخه مختلف تقسیم می‌شود که هر دو بسیار مفید هستند. یکی از آنها نسبت سورتینو (Sortino) و دیگری نسبت ترینور (Treynor) است.

سورتینو سود سبد سهام را به‌ازای ریسک منفی تعیین می‌کند، اما با ترینور می‌توان مقدار کل بازده مازاد را به‌ازای هر واحد ریسک که سبد سهام می‌تواند بپذیرد به دست آورد.

برخلاف نسبت شارپ که کل ریسک مطلوب و نامطلوب سرمایه‌گذاری را در نظر می‌گیرد، سورتینو فقط با ریسک نامطلوب سروکار دارد. سورتینو اثراتی را که حرکات قیمتی رو به بالا (مثبت) روی انحراف معیار می‌گذارند حذف می‌کند. به همین دلیل، فقط روی توزیع نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ سود کمتر از سود هدف (حرکات رو به پایین) متمرکز است.

برای محاسبه نسبت سورتینو، در صورت کسر فرمول، نرخ بهره بدون ریسک را از سود موردانتظار کم می‌کنیم و سپس حاصل را بر انحراف معیار بازده منفی دارایی تقسیم می‌کنیم.

با توجه به فرمول، سود سبد سهام به‌شکل قابل‌توجهی کمتر از سودی که انتظار داریم می‌شود. چرا؟ چون سود موردانتظار را از مقدار سود سبد سهام کم کرده‌ایم.

نسبت ترینور، از ضریب بتا یا همبستگی سبد سهام با کل بازار استفاده می‌کند. نسبت ترینور مشخص می‌کند که آیا سرمایه‌گذار در حال سود کردن است یا نه. مخصوصا اگر قرار است ریسک بیشتری را علاوه بر ریسک ذاتی بازار بپذیرد.

محاسبه نسبت ترینور

رابطه نسبت شارپ با ارزهای دیجیتال

اگر با معامله‌گری ارزهای دیجیتال آشنا هستید، حتما می‌دانید که ریسک و نوسان زیادی در این بازار وجود دارد. به همین دلیل تعیین اینکه چه مقدار ریسک می‌توانید بپذیرید، در تصمیمات و انتخاب راهبردهای معامله‌هایتان نقشی اساسی خواهد داشت. با توجه به اینکه نسبت شارپ ابزاری سودمند برای بررسی بازده با ریسک تعدیل‌شده است، بیشتر معامله‌گران ارزهای دیجیتال از آن استفاده می‌کنند. آنها با این ابزار می‌توانند درک بسیار بهتری از میزان ریسکی که باید بپذیرند داشته باشند.

به جز کوین‌هایی مانند بیت کوین و اتریوم که ارزش بازار بالایی دارند و به‌طور نسبی باثبات‌تر از سایر ارزها هستند، تعداد بسیار زیادی از ارزهای دیجیتال را باید پرریسک قلمداد کرد. در واقع، بسیاری از ارزهای دیجیتال جدیدتر، فاقد ثباتی هستند که بیت کوین و اتریوم دارند؛ آن هم به این دلیل که بازار این ارزها نقدشوندگی کمتری دارد. این امر درباره ارزهای دیجیتالی مانند زیرو‌اکس (0x)، اومیسه‌گو (OmiseGo)، نئو و دش هم صادق است. نسبت شارپ نمی‌تواند این بی‌ثباتی را برطرف کند، اما می‌تواند بینشی از قیمت آینده آنها به ما بدهد؛ با اینکه کاملا غیرقابل پیش‌بینی هستند.

معامله ارزهای دیجیتال

وقتی پای معامله ارزهای دیجیتال به میان می‌آید، فقط یک نرخ بازده بدون ریسک داریم. آن هم این است که ارزهای دیجیتال خودتان را به‌منظور تأمین نقدینگیِ یک صرافی، به آن بسپارید. سودی که سالانه از این کار نصیب‌تان می‌شود، به‌طور متوسط ۱% از مبلغ موردنظر و در قالب همان ارز دیجیتالی است که به صرافی سپرده‌اید.

برای نمونه، فرض کنیم ارز دیجیتالی که به صرافی سپرده‌اید، لایت کوین است. در این مورد بخصوص، به‌طور متوسط ۱% سود از سپردن این لایت کوین‌ها به صرافی دریافت خواهید کرد. اما حتی سپردن ارزهای دیجیتال به یک صرافی هم نمی‌تواند به طور کامل «بدون ریسک» باشد. چرا؟ چون همیشه خطر هک شدن یا مسدود شدن حسابتان در صرافی به هر دلیلی وجود دارد.

تعداد بسیار زیادی از صرافی‌های ارز دیجیتال، به معامله‌گران اجازه دسترسی به ای‌پی‌آی‌ها (APIs- رابط‌های برنامه‌نویسی برنامه‌های کاربردی) را می‌دهند. بنابراین معامله‌گران می‌توانند از نسبت شارپ (ترجیحا در دوره‌های زمانی کوتاه) برای محاسبه نسبت ریسک- پاداش مربوط به یک معامله خاص استفاده کنند.

در دوره‌های زمانی کوتاه، نسبت شارپ می‌تواند به‌عنوان یک ابزار مدیریت ریسک عمل کند. برای مثال، با کمک نسبت شارپ می‌توانید تعیین کنید که یک معامله خودکار باید انجام شود یا نه. اگر امکان ادغام این نسبت به‌عنوان بخشی از یک الگوریتم معاملاتی وجود داشته باشد، عالی است. این کار اطمینان می‌دهد که خودکارسازی معامله ارز دیجیتال، در کنار سایر سیاست‌های مدیریت ریسک معامله‌گران لحاظ شده است.

فراموش نکنید که استفاده از نسبت شارپ به‌معنای آن نیست که همه چیز بی‌عیب و نقص پیش خواهد رفت. دلیلش این است که طبق نظریه قوی سیاه، نمی‌توان به دقت همه رویدادهای بازار را پیش‌بینی کرد. مخصوصا در معاملات ارز دیجیتال، پیش‌بینی بازار کاری بس دشوار است.

محدودیت‌هایی که نسبت شارپ دارد

اگر یادتان باشد، اشاره‌ای کوتاه به محدودیت اصلی این نسبت داشتیم و گفتیم که در فرمول نسبت شارپ، باید فرض را بر این قرار داد که سرمایه‌گذاری‌ها توزیع سود نرمال دارند. بنابراین، این نسبت برای آن دسته از سرمایه‌گذاری‌هایی که توزیع سودشان نرمال نیست به خوبی کار نمی‌کند و باید بررسی‌های بیشتری درباره آنها انجام دهیم.

نسبت شارپ از انحراف معیار بازده در مخرج کسر به‌جای ریسک کل سبد سهام استفاده می‌کند. فرض اساسی این است که بازده‌ها توزیع نرمال دارند. توزیع نرمال داده‌ها تا حد زیادی مشابه انداختن یک جفت تاس است. می‌دانیم که در طی پرتاب‌های مختلف، بیشترین احتمال به ظاهر شدن عدد ۷ تعلق دارد. از سوی دیگر، احتمال ظاهر شدن اعداد ۲ و ۱۲ از همه کمتر است؛ چرا که برای هر دوی آنها فقط یک حالت وجود دارد (برای ۲، هر دو تاس باید ۱ بیاید و برای ۱۲، هر دو تاس باید ۶ بیاید).

با این حال، در بازارهای مالی معمولا بازده از حد میانگین فاصله دارد. به این دلیل که سقوط و صعود غیرقابل پیش‌بینی زیادی در قیمت‌ها اتفاق می‌افتد. علاوه بر آن، در انحراف معیار، فرض بر این است که حرکات قیمتی در هر دو جهت به یک اندازه ریسکی هستند، چیزی که ممکن است در عمل اتفاق نیفتد.

دستکاری نسبت شارپ به‌منظور مدیریت سبد سهام و بهبود تاریخچه بازده‌های تعدیل‌شده از نظر ریسک، کار آسانی است. برای این کار، کافی است فواصل اندازه‌گیری بازده را افزایش دهید تا ارزیابی دقیق‌تری به دست آورید که چندان تحت‌تأثیر نوسانات قرار نگرفته باشد. برای مثال، انحراف معیار سالانه بازده روزانه، از انحراف معیار سالانه بازده هفتگی و آن هم به‌نوبه خود از انحراف معیار سالانه بازده ماهانه، به‌شکل قابل‌توجهی بیشتر است.

روش دیگری هم برای شناسایی داده‌هایی که بر بازده تعدیل‌شده از نظر ریسک تأثیر می‌گذارند و احتمال دارد اطلاعات درست مربوط به آن را تحریف کنند، وجود دارد. در این روش کافی است برای تجزیه و تحلیل بهترین نسبت شارپ احتمالی، دوره‌های زمانی خاصی را در نظر بگیریم.

نتیجه‌گیری

اگر می‌خواهید بهترین سرمایه‌گذاری‌ها را برای سبدتان انتخاب کنید، باید ارزیابی ریسک و پاداش را همزمان با هم انجام دهید. در حقیقت، این همان نکته اصلی است که نظریه سبد مدرن ارائه می‌کند. وقتی پای ریسک به میان می‌آید، این انحراف معیار یا واریانس است که پاداش (سود) سرمایه‌گذاران را کاهش می‌دهد. بنابراین در هر تصمیمی که برای سرمایه‌گذاری می‌گیرید، در کنار سود، باید ریسک‌ها را هم بررسی کنید.

به یاد داشته باشید که نسبت شارپ، اطلاعات چندان ارزشمندی را درباره حرکات قیمتی و پیش‌بینی آنها ارائه نمی‌دهد. در واقع این نسبت را باید به‌عنوان نوعی ابزار پشتیبان به‌منظور ارزیابی ریسک/ بازده در یک سبد در نظر بگیرید. این موضوعِ مهمی است که همه افراد حاضر در بازار ارزهای دیجیتال باید به آن توجه کنند، زیرا اغلب در این بازار با نوسانات پیش‌بینی نشده روبه‌رو خواهند شد.

در مجموع، نسبت شارپ ابزاری فوق‌العاده برای کمک به شما در یافتن و انتخاب بهترین سرمایه‌گذاری با بالاترین بازده ممکن است و همزمان ریسک‌ها را هم در نظر می‌گیرد.

نسبت شارپ

تعریف نسبت شارپ چیست؟

نسبت شارپ معیاری است برای اندازه‌گیری بازده تعدیل شده نسبت به ریسک و این نسبت تبدیل به استاندارد صنعتی برای چنین محاسباتی شده است. این نسبت توسط برنده جایزه نوبل، ویلیام اف. شارپ (William F. Sharpe) توسعه داده شد. نسبـت شارپ میانگین بازده به‌دست‌آمده مازاد بر نرخ بدون ریسک به ازای هر واحد از نوسان پذیری یا ریسک کل ماست. با نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ تفریق نرخ بدون ریسک از میانگین بازده، عملکرد مربوط به فعالیت‌های مربوط به قبول ریسک را می‌توان جدا نمود. یک درک شهودی از این محاسبات آن است که یک پرتفوی که در سرمایه گذاری «بدون ریسک» شرکت دارد، همچون خرید اوراق خزانه آمریکا (که در آن بازده مورد انتظار برابر با نرخ بهره بدون ریسک است)، دارای نسبت شارپی دقیقاً برابر با صفر است. عموماً، هرچه مقدار نسبت شارپ بالاتر باشد، بازده تعدیل شده نسبت به ریسک نیز از جذابیت بالاتری برخوردار خواهد بود.

توضیحات مدیر مالی در مورد نسبت شارپ

نظریه پرتفوی مدرن بیان می‌کند که اضافه کردن دارایی ها به یک پرتفوی متنوع سازی شده که دارایی های موجود در آن با یکدیگر همبستگی کم‌تر از یک دارند، می‌تواند ریسک پرتفوی را بدون قربانی کردن بازده، کاهش دهد. چنین متنوع سازی به افزایش نسبت شارپ یک پرتفوی کمک خواهد کرد.

نسبت شارپ مبتنی بر پیش‌بینی از بازده های پیش‌بینی‌شده استفاده می‌کند، درحالی‌که نسبـت شارپ مبتنی بر نتایج واقعی از بازده های محقق شده بهره می‌جوید.

کاربردهای نسبت شارپ

نسبت شارپ اغلب برای مقایسه تغییرات ریسک و بازده کلی پرتفوی وقتی یک دارایی جدید به آن افزوده می‌شود، کاربرد دارد. به طور مثال، یک مدیر پرتفوی افزودن یک دارایی جدید به پرتفوی سرمایه گذاری ۵۰/۵۰ خود که از سهامی با نسبـت شارپ ۰٫۶۷ تشکیل شده است، در نظر می‌گیرد. اگر تخصیص دارایی جدید به صورت ۴۰/۴۰/۲۰ باشد، نسبت شارپ به ۰٫۸۷ افزایش می‌یابد. این نشان می‌دهد که گرچه دارایی اضافه شده به پرتفوی دارای ریسک بالایی بود، ولی در حقیقت ویژگی ریسک و بازده پرتفوی را افزایش داده و به همین خاطر یک مزیت متنوع سازی به آن می‌افزاید. اگر افزودن یک سرمایه گذاری جدید باعث کاهش نسبـت شارپ شود، نباید به پرتفوی اضافه گردد.

نسبت شارپ همچنین می‌تواند به توضیح اینکه آیا بازده اضافی پرتفوی به خاطر تصمیمات هوشمندانه سرمایه گذاری بوده و یا درنتیجه ریسک اضافی، کمک کند. گرچه یک پرتفوی یا صندوق می‌تواند از بازده بالاتری نسبت به همتایان خود بهره‌مند باشد، اما تنها در صورتی یک گزینه سرمایه گذاری خوب به حساب می‌آید که بازده بالاتر همراه با ریسک اضافی نباشد. هرچه نسبت شارپ یک پرتفوی بزرگ‌تر باشد، عملکرد تعدیل شده آن نسبت به ریسک هم بهتر خواهد بود. نسبت شارپ منفی نشان می‌دهد که یک دارایی با ریسک کم، بهتر از اوراق فعلی موجود در پرتفوی عمل خواهد کرد.

انتقادها از نسبت شارپ و جایگزین‌هایی برای آن

نسبت شارپ از انحراف معیار استاندارد بازده در مخرج کسر به عنوان نماینده ریسک کل پرتفوی استفاده کرده و فرض می‌کند که بازده ها به شکل نرمالی توزیع می‌شوند. شواهد نشان داده که بازده دارایی های مالی از توزیع نرمال منحرف شده و ممکن است تفسیرات نسبـت شارپ را گمراه‌کننده جلوه دهند.

یک نوع از نسبت شارپ، نسبت سورتینو (Sortino ratio) است که اثرات جابجایی رو به بالای قیمت ها را بر انحراف معیار استاندارد حذف می‌کند تا فقط بازده را در برابر نوسان پذیری رو به پایین قیمت ها اندازه‌گیری کرده و از نیم واریانس در مخرج استفاده می‌نماید.

نسبت ترینر (Treynor ratio) از ریسک سیستماتیک، یا بتا (β) به جای انحراف معیار استاندارد در مخرج کسر استفاده می‌کند.

معادل‌ انگلیسی نسبت شارپ عبارت است از:

Sharpe Ratio

اگر سؤال یا نظری دارید لطفاً در بخش پرسش و پاسخ سؤالات مالی مطرح کنید. همین‌طور با اشتراک‌گذاری این نوشته در شبکه‌های اجتماعی شما هم در توسعه دانش مالی و سرمایه گذاری شریک شوید.

نسبت شارپ (Sharpe Ratio) چیست؟ نحوه محاسبه آن

نسبت شارپ (Sharpe Ratio) معیاری است برای اندازه‌گیری سود تعدیل شده نسبت به ریسک که این نسبت توسط برنده جایزه نوبل، ویلیام اف شارپ (William F.Sharpe) توسعه داده شده است. به بیان ساده، نسبت شارپ مقدار سود سرمایه‌گذاری را به ‌ازای هر واحد ریسک نشان می‌دهد.

در واقع سبت شارپ معمولا جهت مقایسه تغییرات ریسک و بازده کلی سبد سرمایه گذاری، زمانی که یک دارایی جدید به آن افزوده می‌شود، کاربرد دارد.

مقدمه ….

اولین و مهم‌ترین اقدام در سرمایه‌ گذاری در ارزهای دیجیتال، شناسایی فرصت‌های مناسب با در نظر گرفتن ریسک‌های احتمالی آن است. معیارهای ارزیابی عملکرد سبد دارایی رمزارزها، عوامل مهمی در تصمیمات سرمایه گذاری هستند. این معیارها اطلاعات قابل توجه و مهمی را به سرمایه گذاران و تریدرها ارائه می‌دهند تا کارآمدی پول سرمایه گذاری شده و پرتفوی انتخابی خود را ارزیابی کنند و راهنمایی برای تصمیمات آتی خواهند بود. یکی از این معیارهایی که بسیار کارآمد بوده و مورد توجه سرمایه گذاران و تریدرهای بازار رمزارزها قرار گرفته، نسبت شارپ است.

نسبت شارپ چیست؟

در سال 1966، ویلیام شارپ مفهومی انقلابی را در زمینه سرمایه‌گذاری معرفی کرد که آن را با عنوان «نسبت شارپ» می‌شناسیم. این مفهوم به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا به‌ شکلی مؤثر، بازده (سود) سرمایه‌گذاری خود را در مقایسه با میزان ریسک آن تعیین کنند.

برخی از سرمایه‌گذاران و تریدرها به اشتباه موفقیت پرتفوی خود را تنها بر اساس میزان بازدهی آن می‌سنجند و سرمایه‌گذاران معدودی ریسک‌های موجود در دستیابی به این سود را در نظر می‌گیرند. معیارهای ارزیابی عملکرد پرتفوی، عوامل مهمی در تصمیمات سرمایه گذاری هستند. یکی از این معیارهایی که مورد توجه فعالان بازار رمزارزها قرار گرفته، نسبت شارپ است. نسبـت شارپ میانگین بازده بدست‌آمده مازاد بر نرخ سود بدون ریسک به ازای هر واحد از نوسان پذیری یا ریسک کل است. با کسر نرخ بدون ریسک از میانگین بازده، عملکرد فعالیت‌های مربوط به قبول ریسک را می‌توان جدا نمود.

به طور مثال: یک مثال ملموس از این محاسبات آن است نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ که یک پرتفوی که در سرمایه گذاری بدون ریسک شرکت دارد، همچون خرید تتر (که در آن بازده مورد انتظار ثابت است)، دارای نسبت شارپی دقیقاً برابر با صفر است. عموماً، هرچه مقدار نسبت شارپ بالاتر باشد، سود تعدیل شده نسبت به ریسک نیز از جذابیت بالاتری برخوردار است.

چه چیزی می‌تواند نشان‌گر سود بالای یک داراییِ نسبتا کم‌ریسک باشد؟

• هر نسبت شارپ که از ۱.۰ بیشتر باشد، برای سرمایه‌گذاران در محدوده قابل‌قبول تا خوب قرار دارد.
• نسبت‌هایی که از ۲.۰ بیشتر باشند، بسیار خوب هستند.
• نسبت ۳.۰ یا بالاتر عالی است.
• نسبتی که از ۱.۰ کمتر باشد، پایین‌تر از حد استاندارد است.

متنوع سازی سبد سهام

نسبت شارپ : اگر سبد دارایی ارز دیجیتال را به شکلی متنوع انتخاب کنید که همبستگی کمی بین این دارایی‌ها وجود داشته باشد، ریسک سبد سهام‌تان کاهش می‌یابد. اگرچه داشتن یک رمزارز با رشد قیمت خوب ممکن است وسوسه برانگیز باشد اما هر سرمایه گذار با تجربه‌ای، با سرمایه گذاری در دارایی‌های مختلف به محافظت از خود در برابر ریسک می‌پردازد. توجه داشته باشید که تنوع در سبد دارایی ارز دیجیتال به معنای داشتن تعداد زیادی کوین نیست که این امر نیز اشتباهی بزرگ در زمینه سرمایه گذاری رمزارزها است.

به منظور تنوع در سبد دارایی رمزارز خود کافی است که کوین‌های قابل اعتماد و با ماهیت متفاوت را نگهداری کنید تا همبستگی بین کوین‌ها کاهش یابد و نسبت شارپ (Sharpe Ratio) سبد سرمایه گذاری شما افزایش یابد.

برای محاسبه نسبت شارپ، سرمایه‌گذاران باید این طور فرض کنند که ریسک معادل همان نوسان است. البته این موضوع مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند؛ اما فقط یک ایراد دارد و آن این است که همه معاملات و سرمایه‌گذاری‌ها لزوما با نوسان مواجه نیستند.

کاربردهای نسبت شارپ و نسبت‌های سورتینو و ترینور

با استفاده از نسبت شارپ قادر خواهید بود تا منشا سوددهی کسب شده در هر سرمایه گذاری را متوجه شوید و با استفاده از این داده‌ها نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ تصمیمات هوشمندانه‌تری اتخاذ کنید. در سرمایه گذاری هرچه نسبت شارپ یک سبد دارایی بالاتر باشد، به معنای عملکرد بهتر در تعدیل ریسک خواهد بود.

اگر نسبت شارپ منفی شود، دو حالت را می‌توان متصور شد: یا نرخ بهره بدون ریسک بیشتر از بازده خرید ارز دیجیتال بوده است یا کلا بازده سبد دارایی ارز دیجیتال منفی بوده است. هر کدام از این دو حالت که باشد نشان دهنده عملکرد ضعیف سبد دارایی است. نسبت شارپ شاخه‌های مختلف را شامل می‌شود که تمامی آن‌ها کاربردی و بسیار مفید هستند. یکی از آن‌ها نسبت سورتینو (Sortino) دیگری نسبت ترینور (Treynor) است.

سورتینو سود سبد رمزارزها را به‌ازای ریسک منفی تعیین می‌کند، اما با ترینور می‌توان مقدار کل بازده مازاد را به‌ازای هر واحد ریسک که سبد رمزارزها می‌تواند بپذیرد، بدست آورد. برخلاف نسبت شارپ متعارف که کل ریسک مطلوب و نامطلوب سرمایه‌گذاری را در نظر می‌گیرد، سورتینو فقط ریسک نامطلوب را در نظر می‌گیرد. همچنین نسبت سورتینو اثراتی را که حرکات قیمتی رو به بالا (افزایش قیمت) روی انحراف معیار می‌گذارند، حذف می‌کند. به همین دلیل، فقط روی توزیع سود کمتر از سود هدف (کاهش قیمت) متمرکز است.

محدودیت‌های نسبت شارپ

نسبت شارپ سرمایه گذاری چه خوب باشد چه بد، تنها بخشی از ارزیابی را پوشش می‌دهد و برای اینکه این نسبت معنای بیشتری داشته باشد باید در کنار سایر شاخص‌ها و نسبت‌ها مقایسه شود زیرا به عنوان مثال مقایسه نسبت شارپ یک سبد اوراق قرضه با سبد سهامی رشدی، فقط نشان‌دهنده آن است که عملکرد ریسک و بازده تعدیل شده یکی بهتر از دیگری است.

از دیگر محدودیت‌های نسبت شارپ آن است که این نسبت فرض می‌کند بازده سرمایه گذاری دارای توزیع نرمال است. در توزیع نرمال، ۶۸% داده‌ها در فاصله مثبت و منفی یک انحراف معیار از میانگین قرار دارند اما چنین فرضی، همیشه درست نخواهد بود.

انتخاب یک تایم فریم یا بازه زمانی نسبت به تایم فریم قبلی برای به دست آوردن بهترین نسبت شارپ، یکی دیگر از راه هایی است که می‌توان اطلاعاتی که باعث مخدوش شدن سود تعدیل شده بر اساس ریسک می‌شوند را شناسایی کرد.

رابطه نسبت شارپ با ارزهای دیجیتال چگونه است؟

اگر با معامله‌گری ارزهای دیجیتال آشنا هستید، حتما می‌دانید که ریسک و نوسان زیادی در این بازار وجود دارد. به همین دلیل تعیین اینکه چه مقدار ریسک می‌توانید بپذیرید، در تصمیمات و انتخاب راهبردهای معامله‌هایتان نقشی اساسی خواهد داشت. با توجه به اینکه نسبت شارپ ابزاری سودمند برای بررسی بازده با ریسک تعدیل‌شده است، بیشتر معامله‌گران ارزهای دیجیتال از آن استفاده می‌کنند. آنها با این ابزار می‌توانند درک بسیار بهتری از میزان ریسکی که باید بپذیرند داشته باشند.

به جز کوین‌هایی مانند بیت کوین و اتریوم که ارزش بازار بالایی دارند و به‌طور نسبی باثبات‌تر از سایر ارزها نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ هستند، تعداد بسیار زیادی از ارزهای دیجیتال را باید پرریسک قلمداد کرد. در واقع، بسیاری از ارزهای دیجیتال جدیدتر، فاقد ثباتی هستند که بیت کوین و اتریوم دارند؛ آن هم به این دلیل که بازار این ارزها نقدشوندگی کمتری دارد. این امر درباره ارزهای دیجیتالی مانند زیرو‌اکس (0x)، اومیسه‌گو (OmiseGo)، نئو و دش هم صادق است. نسبت شارپ نمی‌تواند این بی‌ثباتی را نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ برطرف کند، اما می‌تواند بینشی از قیمت آینده آنها به ما بدهد؛ با اینکه کاملا غیرقابل پیش‌بینی هستند.

سخن پایانی

معیارهای عملکرد سبد دارایی ارز دیجیتال، عوامل مهمی در تصمیمات سرمایه گذاری هستند و بازده کسب شده تنها یکی از موارد مهمی است که در سرمایه‌گذاری باید به آن توجه نمود. نسبت شارپ یا شاخص شارپ، در امور مالی، یکی از معیارهای آماری مهم است که جهت محاسبه نسبت بازده اصلاح شده با ریسک، مورد استفاده قرار می‌گیرد. بالا بودن میزان این معیار نمایانگر بازده به دست آمده، با تقبل ریسک کمتر است.

البته از این شاخص باید در کنار سایر نسبت‌ها استفاده نمود تا تصمیم‌گیری هوشمندانه‌ای برای سرمایه‌گذاری منابع مالی خود داشته باشیم. در کنار دارایی‌هایی همچون بیت کوین، ماهیت محافظتی استیبل کوین‌هایی مانند تتر در سبدهای دارایی ارز دیجیتال بازده مناسب‌تر و ریسک کمتری را نشان می‌دهد.

در مجموع، نسبت شارپ ابزاری فوق العاده برای کمک به شما در یافتن و انتخاب بهترین سرمایه گذاری با بالاترین بازده ممکن است و همزمان ریسک ها را هم در نظر می‌گیرد.

به طور کلی سبد دارایی که حاوی استیبل کوین است، نسبت به سبدی که دارای آلت کوین‌هایی با ریسک بالا و غیرقابل کنترل است، می‌تواند ریسک را کاهش دهد و این تفاوت ماهیت کوین‌ها سبب کاهش ضریب همبستگی خواهد شد که در این صورت نسبت شارپ (Sharpe Ratio) بهتری به‌دست خواهد آمد.

نسبت شارپ (Sharpe Ratio) چیست؟

نسبت شارپ یکی از سودمندترین ابزارها برای محاسبه میزان سود شما از سرمایه گذاری روی یک دارایی در بازارهای مالی است. از این نسبت سال‌ها برای برآورد میزان سود استفاده شده است و هنوز هم به‌عنوان یکی از پرکاربردترین معادلات برای ارزیابی میزان موفقیت در سرمایه گذاری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این نسبت توسط «ویلیام شارپ» یکی از برندگان جایزه نوبل اقتصاد ابداع شد و با استفاده از چند متغیر می‌تواند برای شما میزان سود سرمایه گذاری را در مقایسه با میزان ریسک آن محاسبه کند. ما در این متن قصد داریم به طور مفصل در مورد این نسبت صحبت کنیم تا بتوانید در هر حوزه‌ای که در بازار سهام و یا ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری کرده‌اید به برآورد سود خود از این سرمایه گذاری‌ها بپردازید.

نسبت شارپ چه کاربردهایی دارد؟

روشن است که ما بدون هدف، پول خود را خرج نمی‌کنیم و هر کسی که در بازارهای مالی اقدام به سرمایه گذاری نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ کرده به‌دنبال کسب سود است.

هیچ کسی بدون دلیل اقدام به ریسک برای سرمایه گذاری و خرید ارزهای دیجیتال و یا خرید سهام نمی‌کند. تمام خطرپذیری‌های ما در فعالیت‌های اقتصادی در مرحله اول برای کسب سود بیشتر است. سودی که ما از این بازارها به دست خواهیم آورد با سود کسب شده در بازارهای دیگر یکسان نخواهد بود.

حتی در بازار ارزهای دیجیتال نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ نیز میزان سود کسب شده در یک زمان مشخص در سرمایه گذاری روی بیت کوین با سودی که شما در هنگام سرمایه گذاری روی ارزهای دیگر مانند اتریوم به‌دست خواهید آورد به طور حتم متفاوت خواهد بود. در بازار بورس نیز وضع به همین صورت است و هر سهامی در مقایسه با سهام شرکت دیگر ممکن است که سود متفاوتی را برای سرمایه ‌گذار نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ به همراه داشته باشد.

برای همین است که همواره افراد فعال در این بازارها به دنبال یافتن بهترین دارایی برای سرمایه‌گذاری روی آن هستند. چگونه می‌توانید سودی که از هر یک از این دارایی‌ها و سرمایه ‌گذاری‌ها که به دست خواهید آورد را محاسبه کنید؟

شاید راه‌های مختلفی برای این کار وجود داشته باشد؛ اما در بین این راه‌ها نسبت شارپ یکی از ساده‌ترین معادله‌هایی است که بدون پیچیدگی زیاد و با استفاده از ابزار ریاضی خواهد توانست در هر زمانی به شما کمک کند تا به بروآرد سود خود در بلند مدت بپردازید.

شما با کمی تلاش و پی‌بردن به نحوه محاسبه نسبت شارپ خواهید توانست برای همیشه از این فرمول برای محاسبه میزان سود به صورت عددی استفاده کنید؛ اما سوال مهم‌تری که برای شما وجود دارد این است که چگونه می‌توان نسبت شارپ را محاسبه کرد؟ و چه متغیرها و یا مقادیری برای محاسبه آن مورد نیاز خواهد بود؟

فرمول محاسبه نسبت شارپ

قبل از این که بخواهید از نسبت شارپ برای محاسبه میزان سود خود در سرمایه‌ گذاری استفاده کنید، باید مقادیری را برای استفاده در فرمول و محاسبه آن در اختیار داشته باشید. یکی از این مقادیر که برای محاسبه نسبت شارپ نیاز است سود سبد سهام شما و یا سود کسب شده از سرمایه ‌گذاری در هر بازار دیگری در یک مدت معین است تا بتوانید عددی را که برای نسبت شارپ به دست خواهد آمد محاسبه کنید.

هر چه سود شما بیشتر باشد عددی که با استفاده از نسبت شارپ به دست خواهید آورد بزرگ‌تر خواهد بود. متغیر دیگری که برای محاسبه این فرمول نیاز است نرخ بهره است. همواره در موسسات معتبر مانند بانک‌ها در زمان سپرده‌گذاری سودی به سپرده‌ها تعلق می‌گیرد که بدون هیچ ریسکی سرمایه ‌گذاران خواهند توانست در موعد مقرر این سود را دریافت کنند.

شما سود قطعی و یا نرخ بهره قطعی که به سپرده افراد در یک کشور تعلق خواهد گرفت را برای محاسبه نسبت شارپ نیاز خواهید داشت. اگر این دو مقدار را در اختیار داشته باشید برای محاسبه نسبت شارپ تنها نیاز به واریانس و یا انحراف معیار مازاد سبد سهام (انحراف معیار استاندارد بازده سرمایه گذاری) نیاز خواهید داشت.

پس از آن میزان سودی که از سرمایه‌ گذاری خود که در یکی از بازارهای ریسک‌‌پذیر به دست آورده‌اید را پس از کم‌کردن میزان سودی که به‌عنوان مثال با سرمایه گذاری در بانک به دست میاورید، بر انحراف معیار بازده سرمایه گذاری تقسیم کنید، با این کار عددی که به دست میاید همان نسبت شارپ است.

انحراف معیار مورد استفاده در فرمول شارپ با توجه به تعداد سهام و یا تعداد ارز دیجیتال که روی آن‌ها سرمایه ‌گذاری کرده‌اید محاسبه می‌شود. منابع زیادی هستند که مثال‌های ساده‌ای از نحوه محاسبه این انحراف معیار و نیز فرمول نسبت شارپ را برای شما بیان کرده‌اند.

عددی که برای نسبت شارپ به دست می‌آید به چه معنا است؟

فرض کنید که شما توانسته‌اید با محاسبه فرمول نسبت شارپ موفق شوید تا عدد شارپ را به‌دست آورید. خوب حالا آیا می‌دانید که چه عددی برای نسبت شارپ خوب است؟ و در چه زمانی می‌توان گفت که در سرمایه‌ گذاری خود موفق عمل کرده‌اید؟ در پاسخ باید بگوییم به طور معمول عدد بالای 1 برای نسبت شارپ خوب ارزیابی می‌شود.

این در حالی است که اگر شما برای این نسبت عددی کمتر از 1 به‌دست آوردید به معنای عدم موفقیت نسبی در سرمایه‌ گذاری خواهد بود. هر چه عدد به دست آمده از یک بیشتر باشد به معنای موفقیت بیشتر است. به گونه‌ای که عدد بالای 3 برای نسبت شارپ به معنای موفقیت بسیار زیاد در سرمایه‌ گذاری شما خواهد بود.

از سوی دیگر هر چه عدد به دست آمده از یک کمتر باشد به معنی عدم موفقیت شما در سرمایه ‌گذاری خواهد بود.

نتیجه گیری

در صورتی که روی سهم‌های مختلف سرمایه گذاری نموده‌اید و یا این که روی چند ارز دیجیتال تمرکز کرده‌اید در نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ صورت نیاز به محاسبه میزان موفقیت خود در این سرمایه ‌گذاری‌ها می‌توانید از نسبت شارپ استفاده کنید.

با استفاده از چند متغیر ساده که در بالا به آن‌ها اشاره شد خواهید توانست با بهره بردن از فرمول‌های ارائه شده توسط آقای «ویلیام شارپ» که یکی از برندگان جایزه نوبل بوده است، در هر زمانی نسبت به محاسبه میزان موفقیت خود در سرمایه ‌گذاری اقدام کنید و با توجه به میزان سود کسب شده بهترین سهام و یا دارایی را برای سرمایه‌ گذاری در بلند مدت انتخاب کنید.

نسبت شارپ (Sharp Ratio) چیست؟

از زمان ایجاد نسبت شارپ توسط ویلیام شارپ در سال 1966، این نسبت یکی از ارجاع ترین معیارهای ریسک/بازده مورد استفاده در امور مالی بوده است و بیشتر این محبوبیت به سادگی آن نسبت داده می شود. اعتبار این نسبت زمانی بیشتر شد که پروفسور شارپ در سال 1990 جایزه یادبود نوبل در علوم اقتصادی را برای کارش بر روی مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای (CAPM) دریافت کرد.

نسبت شارپ چیست؟

نسبت شارپ تفاوت بین بازده بدون ریسک و بازده سرمایه گذاری تقسیم بر انحراف استاندارد سرمایه گذاری است.
به عبارت ساده، نسبت شارپ عملکرد را برای ریسک مازاد بر عهده سرمایه گذار تنظیم می کند. با این حال، سرمایه گذار می تواند اندازه گیری کند که آیا سرمایه گذاری نیازهای خود را با نسبت شارپ هماهنگ می کند یا خیر.
نسبت شارپ همچنین برای انجام عملکرد یک سهم خاص در برابر ریسک استفاده می شود. این می تواند دو صندوق مختلف را که دارای ریسک یا بازده یکسانی هستند مقایسه نسبت شارپ (Sharpe ratio) چیست؟ کند تا به سرمایه گذار کمک کند تا بفهمد که چقدر به خوبی جبران می شود.
نسبت شارپ بالاتر به معنای بازده بیشتر از سرمایه گذاری در سطح بالاتر است. بنابراین، سرمایه‌گذارانی که قصد دارند بازدهی بالاتری را جمع‌آوری کنند، در صندوق‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که عوامل ریسک بالاتری دارند.

نسبت شارپ توسط ویلیام اف شارپ، برنده جایزه نوبل ایجاد شد و برای کمک به سرمایه‌گذاران برای درک بازگشت سرمایه در مقایسه با ریسک آن استفاده می‌شود. این نسبت میانگین بازدهی است که بیش از نرخ بدون ریسک به ازای هر واحد نوسان یا ریسک کل به دست می‌آید. نوسانات معیاری برای سنجش نوسانات قیمت یک دارایی یا سبد است.

نکات کلیدی

• نسبت شارپ عملکرد گذشته پرتفوی – یا عملکرد مورد انتظار آینده – را برای ریسک مازادی که سرمایه‌گذار متحمل شده است، تنظیم می‌کند.
• نسبت شارپ بالا در مقایسه با پرتفوی یا صندوق های مشابه با بازده کمتر خوب است.
• نسبت شارپ دارای چندین نقطه ضعف است، از جمله این فرض که بازده سرمایه گذاری به طور معمول توزیع می‌شود.

چگونه نسبت شارپ را اندازه گیری کنیم؟

نسبت شارپ یک صندوق سرمایه گذاری مشترک را می توان به راحتی با استفاده از یک فرمول ساده یا با دنبال کردن این دو مرحله که در زیر ذکر شده است محاسبه کرد:

1. نرخ بدون ریسک را از بازده پرتفوی کم کنید. نرخ بدون ریسک می تواند نرخ یا بازدهی خزانه داری ایالات متحده باشد، مانند بازدهی خزانه داری یک ساله یا دو ساله.
2. نتیجه را بر انحراف استاندارد بازده اضافی پرتفوی تقسیم کنید. انحراف استاندارد به نشان دادن میزان انحراف بازده پرتفوی از بازده مورد انتظار کمک می کند. انحراف استاندارد نیز نوسانات سبد را روشن می کند.

به عنوان مثال:
نسبت شارپ سالانه یک صندوق 2.00 است. بازده بیشتر ایجاد شده توسط صندوق در همان زمان 2.00٪ خواهد بود.
وجوهی که انحراف استاندارد بالاتری دارند، بازده بالاتری دارند زیرا نسبت شارپ آنها بالا در نظر گرفته می‌شود. با این حال، وجوه با انحراف استاندارد پایین می‌توانند نسبت شارپ بالا را به دست آورند و بازده متوسط ​​ثابتی را به همراه داشته باشند.
نسبت شارپ را می توان به صورت سالانه یا ماهانه محاسبه کرد. در اینجا فرمول نسبت شارپ آمده است:

نسبت شارپ = (میانگین بازده صندوق – نرخ بدون ریسک) / انحراف استاندارد بازده صندوق

نسبت شارپ خوب چیست؟

نسبت‌های شارپ بالاتر از 1.0 عموماً «خوب» در نظر گرفته می‌شوند، زیرا این نشان می‌دهد که پرتفوی نسبت به نوسانات خود بازدهی مازادی ارائه می‌کند. با نسبت شارپ 1.0 ممکن است ناکافی در نظر گرفته شود اگر رقبا در گروه همتای آن نسبت شارپ متوسط ​​بالاتر از 1.0 داشته باشند.

نسبت شارپ	نرخ ریسک	حکم
کمتر از 1.00	خیلی کم	فقیر
1.00 – 1.99	بالا	خوب
2.00 – 2.99	بالا	عالی
3.00 یا بالاتر	بالا	عالی

جدول بالا شاخص‌های نسبت خوب و بد شارپ را نشان می‌دهد. سرمایه‌گذاری‌هایی که کمتر از 1.00 دارند بازده سرمایه‌گذار بالاتری را ایجاد نمی‌کنند.
با این حال، سرمایه گذاری با نسبت شارپ بین 1.00 تا 3.00 به عنوان نسبت شارپ عالی و سرمایه‌گذاری‌های بالای 3000 به عنوان نسبت شارپ عالی در نظر گرفته می شود.

اهمیت نسبت شارپ

نسبت شارپ در صندوق های سرمایه‌گذاری نقش مهمی در ایجاد بازده و شناسایی ریسک دارد. این به سرمایه گذاران کمک می‌کند تا سطح ریسک و نرخ بازده تعدیل شده همه صندوق های سرمایه گذاری را شناسایی کنند.
این یک تصویر واضح به سرمایه گذاران می دهد و آنها متوجه می شوند که آیا ریسکی که انجام می دهند بازده خوبی دارد یا خیر.
بیایید به برخی از مزایای نسبت شارپ نگاه کنیم:

• عملکرد صندوق را تجزیه و تحلیل کنید
• در مقایسه صندوق کمک می کند
• سرمایه گذاران می توانند فاکتور ریسک را محاسبه کنند
• تنوع پورتفولیو را مطالعه کنید
• ریسک و نرخ بازده را بررسی کنید

محدودیت های نسبت شارپ

علیرغم داشتن مزایای عمده، نسبت شارپ محدودیت‌های کمی نیز دارد که در زیر به آنها اشاره می‌شود:

1. نسبت شارپ یک صندوق هیچ مسئولیتی در قبال مدیریت ریسک‌های پرتفوی نمی‌پذیرد و آشکار نمی‌کند که صندوق با عوامل منفرد یا چندگانه سروکار دارد.
2. تمام سرمایه‌گذاری‌ها را دارای الگوی عادی برای پراکندگی بازده می‌داند، اما ممکن است وجوه دارای الگوهای پراکندگی متفاوتی باشند.
3. مدیران پورتفولیو بر نسبت شارپ تأثیر می‌گذارند. آنها می‌توانند با افزایش افق زمانی برای اندازه‌گیری نسبت، بازده آزاد تعدیل شده بر اساس ریسک خود را افزایش دهند.
4. نسبت شارپ برای ارزیابی یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک استفاده می‌شود که استراتژی خوبی در نظر گرفته نمی‌شود.

سخن آخر

هنگام بررسی انتخاب‌‌های سرمایه‌گذاری، ریسک و پاداش باید با هم ارزیابی شوند. این نقطه کانونی ارائه شده در نظریه پورتفولیو مدرن است. در یک تعریف رایج از ریسک، انحراف استاندارد یا واریانس، پاداش را از سرمایه‌گذار می‌گیرد. به این ترتیب، هنگام انتخاب سرمایه گذاری، همیشه ریسک را همراه با پاداش بررسی کنید. نسبت شارپ می‌تواند به شما در تعیین انتخاب سرمایه گذاری کمک کند که با در نظر گرفتن ریسک، بالاترین بازدهی را به همراه خواهد داشت.

این افراد می‌توانند با استفاده از نسبت شارپ برای مقایسه یا ارزیابی صندوق‌های سرمایه‌گذاری سود ببرند. بنابراین، نسبت شارپ صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به عنوان یک ابزار ارزیابی عمل می کند، اما نمی‌تواند تنها پارامتر واحد باشد.

سوالات متداول

نسبت شارپ = (میانگین بازده صندوق – نرخ بدون ریسک) / انحراف استاندارد بازده صندوق

پاسخ: سرمایه گذاری با نسبت شارپ بین 1.00 تا 3.00 به عنوان نسبت شارپ عالی و سرمایه گذاری‌های بالای 3000 به عنوان نسبت شارپ عالی در نظر گرفته می‌شود.

پاسخ: دو مرحله برای اندازه گیری نسبت شارپ وجود دارد؟
1. بازده بدون ریسک یک صندوق سرمایه گذاری مشترک را از بازده پرتفوی یا متوسط ​​بازده آن کم کنید.
2. عدد تفریق شده را که بازده اضافی نامیده می شود، بر انحراف استاندارد بازده صندوق تقسیم کنید.